آقای خاتمی! بجای طرح آشتی ملی، برای آشتی به دیدار حضرت عشق بروید!

درسیاهکل/ مهدی کوچک پور(عضو انجمن جامعه شناسی ایران): آقای خاتمی! آشتی ملی موضوعیت ندارد، ریشه های قهر و نفرت را از سرچشمه بخشکانید.
یک پیشنهاد: سید محمد خاتمی به دیدار رهبر انقلاب برود،
یک تمنا: “حضرت عشق” (فرزند فاضل و با تقوای) امام روح الله را به حضور بپذیرند.
سید محمد خاتمی چند روز پیشتر از طرح آشتی ملی سخن گفت. از شنیدن خبر این پیشنهاد بغایت مشعوف شدم. اما مشاهده واکنش های منفی در برابر این طرح، و خصوصا ردیه ی مستدل رهبر معظم انقلاب بر آن، حال خوشم را زایل کرد.

خوشحالی من از آن رو بود که گمان بردم بلاخره و پس از سالها، فضای نفرت و کینه ورزانه مستولی بر بخش های گوناگون حاکمیتی و گروه های سیاسی کشور و به هم پریدنهای بی پایان طیف های مختلف حزبی و باندی و بر مسند نشستگان ارکان قدرت(که جملگی البته شیفتگان خدمتند و نه تشنگان قدرت!!!) با اجرای این طرح، پایان می گیرد و فضای دوستی و مودت، از پس غیبتی دیرپا بر ساختار جامعه از صدر تا ذیل حاکم می گردد.

در واقع من از طرح آشتی ملی جناب خاتمی، آشتی سران قدرت و سردمداران و صاحب منصان ملک را تصور کردم، که همیشه و هماره درگیر یک همآوردی بوده اند، و دلیل حال خوش زودگذرم نیز همین بود. اما مواضع روشنگرانه و هشداربخش رهبر انقلاب و بدنبال آن آگاهی از مفهوم و مصداق واژه ترکیبی آشتی ملی، معلومم کرد که این طرح نه تنها علاج درد جامعه اکنون ما نیست، که حتی می تواند پیامدهای پیش بینی ناشده ای را نیز باعث گردد. دردی که نه در بطن جامعه و در گستره عموم مردم، بلکه در ساختار حاکمیتی کشور ریشه دوانده و کارکردهای تخریبی فراوانی را باعث گردیده و فرصتهای بسیاری را از نظام اسلامی گرفته و موانع پرشماری را در مسیر تکامل و تعالی آن قرار داده است.
آشتی ملی از وضعیتی روایت می کند که در آن وحدت ملی و کلیت مفهوم ملت در معرض گسایش و ازهم گسیختگی قرار می گیرد.(به دلیل اختلافها و گرایشهای واگرایانه ی موجود در بخش های مختلف یک جامعه مانند واگراییهای قومیتی، مذهبی، زبانی، نژادی، ملیتی، سیاسی و ….). تنها در چنین وضعیتی می توان از آشتی ملی سخن گفت.

آشتی ملی هم زمان یک (اعتراف) و یک (آرمان) را دربر می گیرد؛ اعتراف به خطر جدی و شاید قریب الوقوع فروپاشی ملت – دولت موجود و ایده آل رفع این خطر. با این نگاه، احتمالا فهم این نکته مهم مورد اشاره هشدارآمیز رهبری معظم انقلاب که:
( طرح آشتی ملی و دامن زدن به آن کاری خطرناک است که می تواند تبعات زیادی داشته باشد) میسور می آید و میسر می گردد. از دیگر سو اما و علیرغم بی مصداقی طرح آشتی ملی، جامعه اکنون ما مبتلابه یک بلیه بزرگ است آنسان که می آید:
اگرچه ملت و آحاد و گروههای مردم باهم قهر نیستند و جامعه لااقل با معیارها و نگرشهای سیاسی و مرتبط با مقوله آشتی ملی، در معرض واگرایی فروپاشانه قرار ندارد، اما برخلاف عامه و عموم مردم، متاسفانه خواص حکومتی و نخبگان سیاسی، احزاب و گروهها و صاحب منصبان فعلی و قبلی و رسانه ها و پیاده نظام این طیف های قدرت و مکنت، در طول سالیان دراز و خصوصا بعد از جریانات از بیخ و بن شوم مربوط به انتخابات سال ۸۸، به شکلی لاینقطع در یک همآوردی هماره، بی مهار، خشم آلود، غیراخلاقی، تنفر زاد و نفرت آفرین درگیر بوده و هستند. این اصطحکاک همیشه در جریان، برای بسیاری از مردم حالتی فرساینده و تحمل سوز را ایجاد کرده و تداوم بخشیده است.
اکثریت مردم از خود و از مسئولینی که با ادعاهای قربه الی اللهی و خدمتگذاری به خلق و از سر احساس تکلیف!!! بر مسند خدمت!! تکیه می کنند و بر سر سفره زاهدانه!!!!! انقلاب می نشینند، می پرسند:
– مگر می شود کسانی با قصد تقرب به خالق و خدمت به خلق و فارغ از هرگونه چشمداشت دنیوی مانند قدرت و شهرت و ثروت و…..(که مورد ادعای مسئولین نظام اسلامی می باشد)، اینگونه به جان هم بیافتند و حریمها و حرمتها را به باد تاراج بدهند؟!
– مردم از خود و از حضرات صاحب منصب می پرسند؛ آیا این رقابت های قرابت سوز و این حریم شکنیهای هستی برافکن با موازین دینی و اخلاقی سازگاری توانند داشت؟
– بعَضی دیگر از مردم اما اگرچه سوالی برای پرسیدن ندارند و چیزی از خود و زعمای صاحب قدرت نمی پرسند! اما همینان با قطعیت و قاطعیت می گویند:
این به هم پریدنها و اداهای اصلاح طلبی و ادعاهای اصولگرایی و داعیه های اعتدالی و…. همه و همه نمایشهای خیمه شب بازیند تا عوام الناس را به خود مشغول و از (خود) غافل کنند و (خود) به آن کارهای دیگرشان برسند و هر آنچه در خوان داشته های این ملت مانده را بخورند و ببرند!!! این گروه از مردم می گویند رقم های اختلاس ( و نه عین پولهای اختلاسی) آنقدر درشت شده اند که اعداد موجود و مکشوف در علم ریاضی را شرمنده می کنند!! راستی یازده هزار میلیارد را اگر بتوانیم بنویسیم، پشت کامیون (صفدر ذخیره!!) جا می شود؟!(عددش را می گویم نه چک پولها را!!)
آقایان مسئولی که اخیرا حتی سوال از خود را هم جرم تلقی فرموده اید، خود را به خواب نزنید و گمان نکنید که مردم از ناهم خوانی موجود میان داعیه ها و عملکردهای شما غافلند. آگاه باشید و بدانید که خدای مردم و مردم شما را می بینند. کاش بدانید و بفهمید که کم و گم نیستند کسانی که به دلیل همین ریاکاریها و ناخالصی های شما متولیان مدعی خلوص و دین مداری در روایی ایمان و تدین خود تردید کرده اند و کج رفتاریها و زشت کاربهای شما را به پای دینی که ریاکارانه مدعی اعتقاد به آنید، نوشته اند.
هان ای گندم نمایان جوفروش و ای زهد فروشان نجومی بگیر و ای ساکنان بیداد آباد های چند هزار میلیاردی و ای لدادگان تورنتو و لندن و واشنگتن (که البته هیچکدامتان دو تابعیتی نیستید!!) از خشم خدا و عقاب الهی هراسناک و از قهر و خروش مردم خوفناک باشید و بدانید که رویگردانی مردم از دین و تدین و ناامید کردن آنان از اصل نظام اسلامی بزرگترین خیانتی است که تصور توان کرد و این همان است که شمایان با اصرار دست اندرکار آنید!!!.
با شمایان که اهل ریا و نفاقید
ادامه سخن شاید در مجالی دیگر.

اما اینک و در ادامه این نوشتار روی سخنم با دو سلاله پاک نهاد بانوی دو عالم حضرت خیر کثیر و کوثر بی نظیر عالم هستی است. با رهبر و مقتدای عزیزتر از جانم که از عمق جان دوست میدارمش و حضرت عشق می دانمش و نیز با جناب سید محمد خاتمی که روزگاری بسی بیشتر از اکنون دوست می داشتمش و اکنون نیز از گرامیانش می شمارم.
عزیز رهبرم؛ همچنانکه خود در ردیه مستدلتان بر طرح آشتی ملی آقای خاتمی فرمودید مردم با هم قهر نیستند(اگرچه میزان همگرایی موجود بین آنان نیز در حد و شان تفکر و سبک زندگی اسلامی و توحیدی نیست) اما از طاقت فرسایی مجموعه شرایط موجود و بویژه از ناهمگرایی موجود میان مسئولین نظام اسلامی و به هم پریدنهای مفتضح آنان و جار و جنجالهای بی پایان سیاسی و دیگری محکوم کردنهای همیشگی و نهادینه شده این جناح و آن گروه و ……. به ستوه آمده اند.
اکثریت قاطع مردم وفق تاکیدات مکرر حَضرتتان از بازیها و رقابتهای سیاسی و از ناهمخوانی عملکردهای صاحب منصبان نظام اسلامی با ادعاها و داعیه های آنان در زمینه هایی مانند قدرت طلبی علیرغم ادعای خدمتگذاری، اشرافیگری علیرغم داعیه های ساده زیستی، فساد زدگی و اختلاس های میلیاردی علیرغم شعارهای عدالت مدارانه و اصلاح طلبانه، قانون گریزی علیرغم ژست های قانون گرایانه و …… ناراضی اند.
در چنین شرایطی به عنوان یک دلداده مدافع و مبلغ نظام حکومتی ولایی و به عنوان یک شیدایی نام و مرام شخص و شخصیت شخیص و شاخص حضرتعالی، و با هدف رفع کدورتها و تلطیف فضای نفرت آلود موجود اکنون، و برای فزونی فضای مهر و مهربانی در سطح متولیان و متعاقب آن در سطح جامعه و نیز برای بازتحقق و تجلی مجدد نقش پدرانه و ولایی وجود ارجمندتان در کلیت فضای فکری و اعتقادی و سیاسی جامعه، از محضر شریفتان مصرانه استدعا می کنم تا همزمان با ایامی که به نام نامی مادر عرش زاد و حور ذاتتان مزین گردیده و در آستانه سال جدید، در اقدامی کریمانه آقای سیدمحمد خاتمی را به حضور بخوانید و از سر تفقد بر ایشان مهربانی ببارید و حرفهایشان را بشنوید و هرآنچه سزاوار میدانید در جهت زدایش ‌کینه ها و هدم نفرتها به خود ایشان بفرمایید تا چون همیشه پرچم دار حکمت و رافت و مودت باشید و تا گامی بس حیاتی و جهت بخش در مسیر حاکمیت فضای همدلی و همگرایی در گستره ایران عزیز بردارید. شما نیک تر از هرکسی می دانید که مباحثه و تعامل رو در رو و نفس به نفس به همراه اشتیاق همدلی و شوق رفع سوء تفاهم ها و دل آزردگیهای موجود، روشی بسیار موثر در برطرف کردن همه آن مواردی است که به حق یا به ناحق باعث بی مهری و کدورت گردیده اند. رجاء واثق و امید وافر دارم که این اقدام کرامت مدار شما می تواند شرایطی کاملا متفاوت و آمیخته با همدلی را هم در سطوح حاکمیتی و هم در سطح عمومی جامعه سیاست زده اکنون ما بنیان نهد.
آقای من؛ به جان مادرتان از بذل عنایت به تمنای از عمق جان برآمده این دوست دار نام و مرامتان دریغ نفرمایید.

و اما پیشنهاد موضوع این نوشتار را به محضر فرزند فاضل و با تقوای امام روح الله(ره) عرضه میدارم.
آقای خاتمی عزیز!
اگرچه بر آنم که نیت و انگیزه ای خیر عامل تشویق شما به طرح موضوع آشتی ملی بوده است، اما احتمالا اکنون پذیرفته اید که این پیشنهاد هرچند خیرخواهانه برای حل مشکلات فعلی عزیز وطنمان و نظام اسلامی لااقل بهترین پیشنهاد نبوده و نیست. شما در این پیشنهاد برای کسانی که با هم قهر نیستند(یعنی عموم مردم) گزینه آشتی را مطرح کردید، در حالیکه از کسانی که با هم قهرند یعنی نخبگان حکومتی و سیاسی که از جمله مهم ترین اینان خود شریف شما هستید! غفلت کردید.(اگر منظورتان از طرح آشتی ملی، همانا دعوت نخبگان و حکومتیان به رفع کدورتها بوده در این صورت در تطبیق مفهومی میان آنچه که در سر داشتید با واژه ای که برای طرح قصدتان برگزیدید، در حد ضرورت دقت نکردید) و چنین اشتباه فاحشی اگرچه از شما بعید می نماید، اما تحمل این اشتباه بسی آسانتر است از حالتی که تصور شود شما تعمدا و با آگاهی از این واقعیت که طرح آشتی ملی با شرایط فعلی ایران سازگاری ندارد، صرفا با اهداف خاص سیاسی و مقاصد حزبی و گروهی، اقدام به طرح این دیدگاه کرده باشید. در هرحال نگارنده ترجیح میدهد شما را همچنان بر مدار صداقت و نجابت استوار تصور کند و با این پیش فرض چنانچه رخصت بدهید برای تکمیل و تصحیح ایده یی خیرخواهانه ولی به حد ضرورت اندیشه ناشده جنابتان در طرح موضوع آشتی ملی، من به عنوان احدی از آحاد مردم که شما آنان را علیرغم واقعیات موجود به آشتی فراخوانده اید، حضرتعالی را به عنوانن یکی از مهم ترین و مشهورترین نخبگان سیاسی این ملک که خواسته یا ناخواسته درگیر جریانی مخاصمه آلود، نفرت آفرین و خسران بار با بخشی دیگر از نخبگان و متولیان نظام اسلامی گردیده اید، به ترک این روند نامبارک و شروع یک جریان مبارک، یعنی به آشتی با نظام اسلامی و قبل از همه با رکن رکین این نظام، یعنی ولی معزز فقیه و رهبر معظم انقلاب اسلامی دعوت می کنم.

به تصریح از شما میخواهم نامه ای برای حضرت ایشان بنویسید و در آن ملاقات حضوری با معظم له را تقاضا کنید. از نظر شاید ناصائب صاحب این قلم، پذیرش پیشنهاد اینجانب توسط شما از یک طرف و نظر عنایت آمیز رهبری معظم به درخواست ملاقات شما از دیگر سو می تواند نوید بخش آغاز فصلی نو در حیات نظام اسلامی باشد. از عمق جان امیدوارم مردم عزیز ایران عید امسال را با مشاهده دیدهه بوسی دو سید فاطمی ( خامنه ای _ خاتمی) با شور و شعفی افزونتر و متفاوت تر از همه سالهای گذشته تجربه نمایند.
خدایا:

و کلام پایانی با جناب سید محمد خاتمی:
سید خوش سیمای یزدی عزیز! به عنوان کسی که در سالهای نه چندان دور با کلید واژه (جرم خاتمی آن است که پنجاه سال از زمان خود جلوتر است) از ایده های شما دفاع می کردم، معتقدم که جریان موسوم به اصلاحات و جنبش به اصطلاح سبز، در جریان حوادث پس از انتخابات ۸۸ جفای فراوانی را در حق انقلاب، نظام اسلامی و امام خامنه ای عزیز روا داشت. اطمینان دارم شما می توانید با یک اقدام عملی شجاعانه و انجام یک حرکت صادقانه ی مبتنی بر نگرش ولایت مدارانه، که همانا حضور از سر ارادت در محضر رهبر فرزانه انقلاب و دلجویی بی غل و غش از معظم له می باشد، گام مهمی در راه رفع کامل کدورتهای فزاینده موجود بردارید.
من بگفتم آنچه را گفتن سزاست
معنی و تفسیر از آن شماست
خدایا:
به حرمت عرشی بانو فاطمه(س) دلهای این دو سلاله پاک نهاد حضرتش را به اکسیر مهر به هم نزدیک فرما و خود از کرم چنان مقدر کن که ود و مودت این دو گرامی مرد، عطر مهر و مهربانی را در کهن بوم ایران بپراکند.
آمین
انتهای پیام/