آسم فرهنگی

درسیاهکل/فاطمه احمدپور: دهخدا لغات فرهنگت تغییر و بدلش در هوای آلوده شیوع پیدا کرده است. جوان‌ها همه‌چیز را باهم اشتباه می‌گیرند. دیگر ای جوانی یادت به خیر معنا ندارد چون جوانی تو کجا و ما کجا ای پیر دانا…

پاسخ سؤال‌ها اشتباه و یا انگار طراح سؤال ناشی است. چون به تمام چرایی جوان‌ها که می‌رسی، جواب این است، معضل اشتغال و اقتصاد. نمی‌دانم دلگیری از فضای اقتصادی که این روز‌ها بیداد می‌کند چه سنمی با فضای فرهنگی دارد!
باید به هوش بود. هر کاری کنیم باز دودش به چشم خودمان می‌رود.

جوان لوحی سفید است که این روزها باحال و هوای دیگری رنگی که نه سیاه می‌شود و چه کسی مقصر است، پدر و مادر یا مسئولین؟
جوانی که بعد از بیست سال هنوز نمی‌داند آرامش و عشق با هوایی، فرسنگ‌ها فاصله دارد؛ مقصر کیست؟
نامش رویش است هوا، یعنی سطحی و گذرا، وقتی هوا سالم باشد یک‌بار نفس کشیدن برای یک هفته ریه‌ات را جلا می‌دهد اما کافی است آلوده باشد مدام دست‌وپا می‌زند تا هوای تازه استشمام کنی؛ اما هر چه پیش‌تر می‌روی بیشتر احساس خفگی می‌کنی و باید نفس بکشی.

کمی که از غبار درمی‌آیم و می‌اندیشم می‌گویم غرب در چه فکر است و ما به کجا می‌اندیشیم. او هسته‌ای ما را رقیق می‌کنم، دانشمند ترور می‌کند مخصوصاً هوای جوانی آلوده می‌کند و ما در این فکریم شبانه‌روز مطالب شبکه‌های اجتماعی را بدون لحظه‌ای تأمل کپی پیست کنیم و مدل‌های جدید آرایش یاد بگیریم تا شاید دلبری کنیم.

فقط عمر را بگذرانیم همین، کتاب را رایگان هم بدهند نمی‌خوانیم چون معضل اقتصاد و اشتغال داریم. قلیانِ سلامتی قل‌قل می‌زنیم و فیلم می‌بینیم کلاس‌های دانشگاه را می‌پیچانیم تا نکند در لوح جوانی‌مان ذره‌ای بار علمی سنگینی کند. فقط سه کلمه، هوا، قلیان و تبلیغات. هیچ‌کس مقصر نیست، شانه خالی نکنید. اگر هم مقصر باشند تو به آن دامن می‌زنی.
مرد باش، اگر خیر نمی‌کنی شر هم نرسان که باز پای خودت گیر می‌شود. بسازیم اول خود را بعد هوا را و بعد جامعه را.

نه اینکه بگوییم اول جامعه ساخته‌شده، بعد هوای پاک تا من نفس بکشم.
دیگر آن زمان منی وجود ندارد تا نفس باشد. اگر از راه درست دنبال آرامش نباشی در باتلاق خواهی افتاد و دائماً پیش می‌روی تا به مطلوبیت برسی اما دست‌یافتنی نیست.

بیاییم افسار جوانی‌مان را به دیگری نسپاریم خودمان بنویسیم از همین امروز. برای تحول هیچ‌وقت دیر نیست. فقط یادمان باشد هر کاری که باعث شود پرشورتر و پرانرژی و بانشاط زندگی کنی و مقتدرانه دنبال پیشرفت باشی آن خود عشق است. عشق و آرامش در دو کفه ترازوست و کاملاً در توازن.
تمام بالا و پایین زدن‌های ما به خاطر رسیدن به آرامش است وقتی به آن رسیدیم سیر می‌شویم.

هوشیار باشید که هوای فرهنگ آلوده و نفس کشیدن خیلی سخت است.

انتهای پیام/