چرا تحریم می‌شویم؟

درسیاهکل/مهدی خورسند(روزنامه‌نگار): با وجود همه دغدغه‌های دلسوزان نظام و هشدارهای رهبر معظم انقلاب نسبت به دقت در متن توافق هسته‌ای ایران و ۱+۵، این توافق به امضای طرفین رسید و عملیاتی شد. فضای حاصل از برجام، فارغ از دید صفر و صد، فضای سیاسی و روانی ایجاد شده علیه کشورمان را شکست و این را نمی‌توان کتمان کرد. شاید به جرأت می‌توان گفت مهمترین دستاورد مذاکرات، تلطیف فضای امنیتی و هجمه‌های سیاسی سنگین دشمنان علیه نظام بود که به قول رهبر معظم انقلاب به دست تیمی که کل نظام به آنها اعتماد داشتند به ثمر رسید. اما همانگونه که علی‌اکبر صالحی رییس سازمان انرژی اتمی و عضو تیم مذاکره کننده هسته‌ای کشورمان در آستانه دوسالگی برجام گفت، شاید می‌شد متن بهتری در برجام نوشته شود…
این سیاهه، قصد تخریب توافق هسته‌ای آنهم پس از گذشت دو سال که از اجرای آن می‌گذرد را ندارد بلکه، درصددم چرایی تحریم‌های دوباره را با توجه به تأیید اقدامات ایران در برجام از سوی آژانس بین‌المللی انرژی، کمیسیون بررسی برجام و حتی دولت آمریکا رسیده است را مورد بررسی قرار دهم. آمریکایی‌ها در پسابرجام جری‌تر شده‌اند و روز به روز به تحریم‌های ما می‌افزایند. تحریم اخیر نیز که به مادر تحریم‌ها مشهور شده، تقریبا اوج خصومت و وقاحت آمریکایی‌ها نسبت به کشورمان را می‌رساند. اما این تحریم‌ها که به s722 نیز مشهور است کجا را نشانه گرفته است. تحریم s722 که به بهانه حضور ایران در کشورهای منطقه وضع شده، تقریبا در دو دسته بزرگ قابل تقسیم است:
شبکه دفاعی کشور؛ در این بخش همه افراد و شرکت‌هایی که به هر نوعی و مستقیم یا غیرمستقیم با سپاه در ارتباط باشند، تحریم می‌شود. این بخش می‌تواند منجر به نوعی خود تحریمی از سوی قسمتی از شبکه اقتصادی کشور نیز شود.
حوزه اجتماعی؛ در این حوزه ایجاد دوقطبی در جامعه بر سر سیاست‌های منطقه‌ای، هدف قرار گرفته است. این تحریم‌ها باید عامل مشکلات اقتصادی را سپاه به عنوان نماد سیاست‌های منطقه‌ای جلوه دهد. در واقع آمریکایی‌ها به کمک شبکه همکار خود در ایران باید اینگونه جلوه دهند که مقصر وضع تحریم‌های جدید و وضعیت بد اقتصادی، سپاه و حضور ایران در سوریه است. تا از این طریق زمینه عقب‌نشینی ایران از عمق راهبردیش و خلق برجام منطقه‌ای فراهم شود.
اما علت. علت تحریم‌های سنگین جدید آمریکا علیه کشورمان را نیز در سه دسته می‌توان جستجو کرد:
دسته اول؛ علت اول را باید در سیستم ادراکی آمریکایی‌ها جست. آنها می‌گویند ایران با تحریم سر میز مذاکره آمده و با تحریم هم سر میز خواهد ماند و امتیاز خواهد داد. بگذریم از کدهایی که برخی از داخلی‌ها از سر عمد یا تجاهل برایشان فرستادند و متأسفانه می‌فرستند.
دسته دوم؛ علت دوم و میانی را باید در درماندگی آمریکایی‌ها دانست. ایران با ۳۸ سال تحریم به کشوری تبدیل شده است که تحولات منطقه‌ای را مدیریت می‌کند، لنگرگاه ثبات غرب آسیاست، قطر در تحریم‌هایش دست به دامان ایرانی‌ها می‌شود و… . اینها آمریکایی‌ها را آزار می‌دهد و باید تغییر کند.
دسته سوم؛ علت سوم یا علت غایی را باید در هدف آمریکایی‌ها برای براندازی دانست. شعار اوباما و کری  change بود و شعار ترامپ هم همین است. البته قبلا آمریکایی‌ها به‌واسطه جنگ و مسائل امنیتی به دنبال تغییر بودند و در وضعیت فعلی، فشار اقتصادی متدی برای تغییر  شده است.
اما در این بین، هم دولتی‌ها و هم منتقدین وظیفه‌ای مشخص دارند. امروز هدف آمریکایی‌ها به صورت مشخص تغییر نظام ایران است. به اعتقاد نگارنده، جبهه امروز مشخص است و نباید یکدیگر را تضعیف کرد بلکه با یک موضع قاطع و اصولی در مقابل زیاده‌خواهی آمریکایی‌ها ایستاد. آمریکا حقیقتا در موضع ضعف قرار دارد. ضعف ژئواستراتژیک آمریکایی‌ها در منطقه غرب آسیا و دست برتر محور مقاومت در منطقه، نوید پیروزی‌های بزرگی برای جمهوری اسلامی را می‌دهد که این البته مستلزم یاری و همفکری و همکاری جناح‌های مختلف کشور است. بنظرم امروز منتقدین و حامیان دولت باید نگاه خود را به سمت تقویت دولت دوازدهم در زمینه‌های اقتصادی و نظامی ببرند که این دو موضوع این روزها به محل مانور دشمنان نظام برای ضربه زدن به کشور و تلاش برای تبدیل آن به پاشنه آشیل جمهوری اسلامی شده است.

پ.ن: موضع آقای عراقچی که امروز فرمودن، این تحریم‌ها، تحریم جدیدی نیست و تجمیع تحریم‌های قبلی است، موضع تقریبا از روی ضعف است و نگارنده، موضع رییس‌جمهور محترم درخصوص اقدام متقابل با آمریکا را بیشتر تأیید می‌کند!

انتهای پیام/