مَرکَب لَجاجت

درسیاهکل/سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی:

قالَ عَلِیُّ (عَلَیهِ السَّلامُ ) : «وَ إِیَّاکَ أَنْ تَجْمَحَ بِکَ مَطِیَّهُ اللَّجَاجِ»

بپرهیز از اینکه مَرکَبِ لَجاجت ترا به سرکشی و چموشی و طغیانگری وادارد. (نهج البلاغه فَیضُ الأِسلام -نامه سی ویکم)

لجاجت و بهانه جویی به معنای اصرار و پافشاری در کار جاهلانه و نادرست و باطل و غیر خردمندانه است که پشتوانه منطقی و عقلی و شرعی و عرفی ندارد و شخصِ لَجوج صرفاََ جهت اِرضای خواسته و میلِ غیر منطقی و ناپسند خود بر انجام آن کار اصرار می ورزد و سعی می کند به هر نحوی که شده خواسته نامعقول و نامشروعش را به کرسی بنشاند.

کسی که دچار لجاجت و لجبازی شود همه اصول منطقی و عقلی را زیر پا می گذارد و زیر بار هیچ استدال و دلیل منطقی و فطری نخواهد رفت.

انسانِ لَجوج پا روی وجدان و فطرت و عقل و خِرَد و فهم و درایت می گذارد و حاضر نیست که تسلیم حقایق شود. البته بچه ها به طور طبیعی در دوران کودکی گاهی لجبازی هایی دارند ولی والدین و پدر و مادر ها باید مراقب کنند که لجاجت کودکان تشدید نشود.

لجبازی و لجاجت به شکل های مختلف ظهور می کند: لجبازی در امور خانوادگی و زناشویی، لجبازی در امور اجتماعی، لجبازی در امور آموزشی و تربیتی، لجبازی در امور سیاسی و حکومتی و اداری، لجبازی در امور دینی.

چه بسیار مشاهده شده که خانوده هایی صرفاََ به جهت لجاجت هر یک از زن و یا شوهر منجرّ به طلاق گشته و پاشیده شده است. چه بسیار کسانی که براثر لجاجت و لجبازی و پافشاری بر سخنان و عقائد باطلشان به انحراف و گمراهی و اِنکار حقایقِ الهی و دینی دچار شدند و خود و دیگران و گاهی نیز جامعه ای را به شقاوت و بدبختی کشاندند و در زمان ما گروه هایی همچون داعش و مانند آن ها دچار شدید ترین نوع لجبازی در برابر منطق و استدلال و حقایق هستند و شاهدیم که با تفکر انحرافی و انجمادی و بسته خود چه فجایعی در جوامع اسلامی بوجود آوردند.

انبیاء الهی و معصومین (عَلَیهِمُ السَّلامُ ) در طول دورانِ رسالت و مأموریتشان مواجه با افراد لَجوج و بی منطق بودند و زحمات و رنج های فراوانی از این دسته از مردم متحمِّل شدند. سعی کنیم که روح و تفکر خود را مُتعالی نگه داریم و از هر اقدام و کاری که ناشی از لجبازی و لجاجت است پرهیز نماییم.

لجاجت در امور، مرض و بیماری است که اگر استقرار در نفس پیدا نکرده باشد قابل علاج و درمان است و باید کوشش کنیم تا زمینه های لجاجت را در خود ریشه کن نماییم . حضرت امیرالمومنین (عَلَیهِ السَّلامُ ) در نامه سی ویکم از نهج البلاغه فَیضُ الأِسلام چنین می فرماید: وَ إِیَّاکَ أَنْ تَجْمَحَ بِکَ مَطِیَّهُ اللَّجَاجِ یعنی بپرهیز از اینکه مَرکَبِ لَجاجت ترا به سرکشی و چموشی وادارد. (جَمَحَ الفَرَسُ: اسب سرکشی نمود. – فَرَسُُ جَمُوح به فتحِ جیم یعنی اسب سرکش- رَجُلُُ جَمُوح : به فتحِ جیم در جَموح یعنی مرد سرکش و چموش) این سخن گهربار مولا علی (عَلَیهِ السَّلامُ ) برای همه ما درس است و پیوسته باید مراقب باشیم که در امور زندگی و خانوادگی و امور دینی و … دچار لجبازی های ویرانگر نشویم.

انتهای پیام/