«احساس تکلیف» نقابی برای قدرت طلبی

به گزارش درسیاهکل وبلاگ بهار رحمت در آخرین پست خود نوشت : تعداد کاندیدهای انتخاب ریاست جمهوری روز به روز در حال افزایش است و روزی نیست که نفری جدید به این لیست اضافه نشود.
احساس تکلیف اولین جمله ای است که برای کاندید های احتمالی به زبان جاری می شود و بعد از آن به درخواست های زیاد مردم، علما، دانشگاهیان، دوستان و … را بهانه ای برای حضورشان در این عرصه می کنند، که اگر کاندیدا نشوند لطلمه ای به کشور، نظام و حتی به کل دنیا وارد خواهد شد؛ و داشتن تجربه و توان  برای اداره کشور را هم از دیگر خصوصیات خود اعلام می کنند.
اما این که هر کس بعد از دعوای مختصری با والده محترم خود و قهر از خانه برای کاندید شدن ریاست جمهوری احساس تکلیف کند جای بسی تامل دارد.
همه در صدد این هستند که قدرت خواهی خود را که لزوماً بد هم نیست پشت مفاهیم” احساس تکلیف” و “احساس وظیفه” و امثال آن پنهان کند.
بی تردید یکی از کسانی که سهم مؤثری در ایجاد چنین فضایی داشته احمدی نژاد و دولت اوست. حضور وی در دو دوره ریاست جمهوری کافی است تا این تلقی را برای سیاسیون ایجاد کند که آنها هم چیزی کمتر از احمدی نژاد ندارند و می توانند وارد صحنه شوند.
ولی آیا کسانی که تا به حال در این عرصه کاندیدا شده اند شامل این جمله حضرت آقا که در آغاز نوروز در حرم رضوی فرمودند می شوند؟ حضرت آقا محمود احمدی نژاد را به عنوان شاخص انتخاب اصلح معرفی می نمایند.
«آن چیزهائی که امروز برای دولت و برای رئیس‌جمهور نقاط قوّت محسوب میشود، اینها باید در رئیس‌جمهور بعدی وجود داشته‌ باشد، اینها را باید در خود تأمین کند؛ آن چیزهائی که امروز نقاط ضعف شناخته میشود ــ که ممکن است شما بگوئید، من بگویم، دیگری بگوید ــ این نقاط ضعف را باید از خود دور کند. یعنی ما در سلسله‌‌ی دولتهائی که پشت سر هم می‌آیند، باید رو به پیشرفت باشیم.»
بیانات مقام معظم رهبری در آغاز سال ۹۲ در حرم امام رضا (ع)
خدا را شکر افراد در پی یک متاع دنیایی و مادی که مطرح است فوج فوج احساس تکلیف واحساس وظیفه می کنند!!!
ولی خدا نکند روزی تکلیف به دادن مال یا جان باشد که در اینجا بقول سید الشهداء (ع): «إِنَّ النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیَا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیَّانُون‏»[۱]

مردم بندۀ دنیا هستند و دین جز بر زبانشان نیست و فقط در زبانشان می‌گردد و دین را تا آنجا پاس می‌دارند که معایش ایشان از قِبَل آن می‌رسد، اگر نه، چون به بلا امتحان شوند، چه کم هستند دین داران؟!

ودر آخر مردم باید ببینند این کسی که امروز احساس تکلیف کرده است ، آیا دیروز و فرداها  برای خوابیدن پشت خاکریز پر خطر سنگر احساس تکلیف کرده بودند یا خواهند کرد؟؟؟