رابطه با دوستان رژیم کودک کش!

به گزارش درسیاهکل وبلاگ افاضات عقل کل نوشت:
در نوار غزه نزدیک به دو میلیون نفر در 360 کیلومتر مربع زندگی می کنند و تراکم جمعیت به قدری بالاست که به اصطلاح جای سوزن انداختن نیست اما اسرائیل در غزه بمب فسفری می اندازد!

فسفر در معرض هوا شروع به سوختن می کند و وقتی بر روی بدن قرار می گیرد تا عمق استخوان را می سوزاند و با آب هم خاموش شدنی نیست. این بمب ها سوزندگی و خفه کنندگی شدید دارند. کودکان غزه راحت جان نمی دهند بلکه زجر می کشند و می سوزند و می میرند.

چه کسانی حامیان رژیم تروریست و کودک کش اسرائیل هستند؟
با توجه به واکنش های سران کشورهای جهان به راحتی می توان دوستان اسرائیل را از مخالفان اسرائیل بازشناخت.

آیا عربستان و امارات که هزینه جنگ غزه را تامین و از اسرائیل حمایت می کنند دوست اسرائیل هستند یا ونزوئلا که سفیر اسرائیل را اخراج می کند و حمایت های دارویی و پزشکی برای مردم غزه می فرستد؟

آیا آمریکا و انگلیس و فرانسه و آلمان دوست اسرائیل هستند یا آرژانتین که خیابانی  به نام «اسرائیل» را به «فلسطین آزاد» تغییر نام می دهد؟

غزه معیار خوبی است برای شناخت دوست و دشمن. و همانطور که مقام معظم رهبری(مدظله العالی) با اشاره به حمایت های صریح آمریکا و کشورهای غربی از اسرائیل فرمودند: « ما این را به عنوان یک تجربه مهم باید برای خودمان حفظ کنیم و آمریکا را بشناسیم. آمریکا این است .نظام لیبرال دموکراسی این است. این در عمل ما ،در قضاوت ما ،در برخورد ما اثر خواهد گذاشت و باید اثر بگذارد.»

ما نیز وقتی جنایات اسرائیل و دفاع حامیان اسرائیل از این جنایات را مشاهده می کنیم دیگر نمی توانیم آمریکا را مودب بنامیم یا برای رابطه بیشتر با آمریکا لحظه شماری کنیم و از گشایش مجدد سفارت انگلیس در ایران ذوق زده شویم و با هیجان از گسترش روابط با عربستان سخن بگوییم.
و آن گاه که دفاع آشکار ونزوئلا و برخی دیگر از کشورهای آمریکای جنوبی از مردم مظلوم غزه را می بینیم دیگر نمی توانیم به عنوان کشورهای دور! از آنها یاد کنیم.

البته هیچ کس مدعی نبوده و نیست که باید در را به روی دنیا ببندیم و با کشورهای مختلف قطع رابطه کنیم اما این واقعیتی انکارناپذیر است که هر کشوری بر اساس آرمان ها و ایدئولوژی خویش ،اولویت سیاست خارجی اش را رقم می زند.
یکی از اصول سیاست خارجه جمهوری اسلامی ایران مبارزه با اسرائیل است و در این راستا اولویت سیاست خارجه ایران باید براساس تعامل و ارتباط بیشتر با کشورهای مخالف اسرائیل شکل گیرد نه کشورهای دوست اسرائیل.
این منطقی نیست که از یک طرف از جنایات اسرائیل ابزار تنفر و انزجار نماییم و از طرف دیگر از گسترش تعامل با دوستان اسرائیل ذوق زده شویم.

بنابراین کسانی که امروز کشتار بیرحمانه کودکان غزه را محکوم می نمایند و شاهد حمایت آشکار کشورهای مطرح اروپایی و آمریکا و حمایت پنهان عربستان از اسرائیل هستند اما باز هم گسترش تعامل با دوستان یک رژیم آدمکش به مذاقشان خوش می آید باید دستگاه محاسباتی خود را چک کنند و ببینند چرا دستگاه محاسباتی آنها دچار اختلال شده است ؟ مگر ممکن است دستگاه محاسباتی درست کار کند اما با داده های صحیح ،خروجی غلط به دست آورد؟!