جانباز سرافراز سیاهکلی که پاهایش را فدای خاک و ناموس کشورش کرد، اما فقط می خواهد دست دزدان کوتاه شود+تصاویر

پایگاه خبری تحلیلی درسیاهکل: اینجا سیاهکل است، گوشه ای از خاک ایران – اینجا ایرانی است که برای حفظ وجب وجب از خاک آن، خون های زیادی ریخته شده است.

خبرنگار درسیاهکل در هفته دفاع مقدس، به سراغ یک جانباز سرافراز سیاهکلی از ارتش جمهوری اسلامی ایران رفته و با وی گفتگویی کرده که در زیر آورده شده است.

درسیاهکل: لطفاً خودتان را معرفی کنید.

بیژن بیارس، سروان مهندس ارتش و اهل شهرستان سیاهکل روستای سیاهکل محله هستم.

درسیاهکل: چند سال در ارتش خدمت کرده اید؟

من 23 سال خدمت کردم و با 187 ماه و 27 روز در زمان جنگ تحمیلی و پس از آن در پاکسازی میادین مین، رکورددار جبهه و جنگ در استان گیلان هستم.

بنده در پاکسازی مناطق مین گذاری شده با ارتش 130 ماه و با سپاه تهران و مرکز مین زدایی کل کشور حدود 60 ماه فعالیت کرده ام.

درسیاهکل: شما در چه سالی به درجه جانبازی نائل آمدید؟

من دو بار مجروح شدم. اولین بار در سال 1364 در محور فکه، بر اثر موج انفجار از ناحیه شکم ترکش خوردم.

پس از آن در سال 1378 در پاکسازی مناطق مهران از مین های کاشته شده توسط رژیم بعثی عراق، در کوه های کانی دچار انفجار مین شدم و پای راست خود را از دست دادم و از پای چپ نیز شدیداً مجروح شدم و ترکش بسیار زیادی خوردم و به وسیله بالگرد به بیمارستان ایلام اعزام شده و پس از 13 روز به هوش آمدم.

درسیاهکل: رسته مهندسی چه کارهایی انجام می دهد؟

آنهایی که در رسته مهندسی خدمت می کنند، در زمان صلح نیز در حال جنگ با دشمن هستند. زیرا یکی از وظایف آنها پاکسازی مناطق مین گذاری شده است و نفرات در این کار به علت خطرات موجود در آن آسیب بیشتری می بینند.

درسیاهکل: کدام یک از لوح های تقدیر برای شما با اهمیت تر است؟

زمانی که فرماندهی معظم کل قوا به استان گیلان تشریف فرما شده بودند، به دستور ایشان و به دست سرلشکر محمدی فر فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، یک لوح تقدیر با عنوان سرباز گمنام صاحب الزمان (عج) دریافت کردم که برای من بسیار با ارزش است.

بیارس در کنار حجت الاسلم علوی وزیر اطلاعات دولت یازدهم

درسیاهکل: لطفاً یکی از خاطرات خودتان را از دوران دفاع مقدس برای ما بیان کنید.

من یادگارهای زیادی از زمان جنگ دارم و با شهدای بسیار زیادی بودم.

متأسفانه آنچنان که باید از شهدا و اسطوره های دوران هشت ساله دفاع مقدس یاد نمی شود.

سرگرد جاده ای که یکی از استوره های استان گیلان در دوران دفاع مقدس هستند، اما متأسفانه کسی از خاطرات وی نمی داند.

شهید سرگرد جاده ای در کنار سروان بیارس

یکی از خاطراتی که برای من بسیار جالب است را در اینجا برای شما بیان می کنم.

در 10 اردیبهشت ماه 1365 در چهل و هشتمین سال تولد صدام حسین ملعون، ما مأمور شدیم تا در محور فکه، شره هانی، پیچ انگیزه و زبیداد مین گذاری بکنیم.

فعالیت های رسته مهندسی در شب انجام می شد تا کسی ما را نبیند، زیرا می بایست در خط مقدم و حائل بین دو خط مین گذاری می کردیم.

به همین جهت نزد شهید سرلشکر خمامی فرمانده گردان 176 پیاده میکانیزه منجیل مستقر در محور فکه رفتیم تا تجهیزات مین منور را دریافت کنیم.

زمانی که ما برای کاشتن مین منور رفتیم، یکی از از دوستان من به نام حمزه محسنی که بچه استان گیلان بود به من گفت که فلانی روبروی خودت را دیدی؟

دیدیم که حدود 150 تا 200 تانک صفر کیلومتر در آنجا هست و برق می زند، در آنجا برای من لاکپشت های گیلان تداعی شد که در لب مرزهای مزارع برنج میدیدیم.

گفتیم امشب وضعیت اینجا خراب است.

ما کارهای خودمان را انجام دادیم و به نزد سرگرد خمامی آمدیم، وی به ما هندوانه تعارف زد.

هندوانه را خوردیم و به وی گفتیم که جناب سرگرد امشب میهمان داریم.

وی گفت که ما می دانیم.

ما وسایل خودمان را جمع کردیم و به عقب در کوه های مشتاق برگشتیم.

ساعت 5 صبح دشمن حمله کرد و اولین کسی که درخواست کمک از سرلشکر جمشیدی کرد، سرگرد خمامی بود.

سرگرد خمامی در همان نبرد به همراه سلطانی ها و 200 نفر از سربازان، درجه دارها و افسران اسیر شد و در اسارت نیز به شهادت رسید. خداوند روحشان را شاد بکند.

در 19 اردیبهشت 65 با همکاری سپاه ارتش و رزمنده های دلاور بسیجی کرد، ترک، بلوچ، عرب، فارس، گیلک و مازنی یکی و یکدست شدیم و توانستیم فکه، شره هانی، پیچ انگیزه، زبیداد، عین خوش، ابو قریب، روستای سمانه و چم هندی را از دست دشمن در بیاوریم.

درسیاهکل: هم اکنون به چه کاری مشغول هستید؟

من خاطرات خودم زندگی می کنم، زندگی بسیار سخت با حقوق بازنشستگی.

درسیاهکل: چه خواسته ای از مسئولین دارید؟

ما جنگ نکردیم که به دنبال مادیات باشیم.

ما برای شرف و ناموسمان جنگ کردیم. زیرا لباس ما کفن ماست، خاک ما خون ماست، دین در وجود ماست.

هرکسی برای مملکت خود باید تلاش بکند تا مملکت خودش را بسازد و دست دشمنان به آن نرسند.

ما در 150 سال اخیر نیمی از مملکت خودمان را از دست داده بودیم، اما تنها جنگی را که وجبی از خاک مان را از دست نداده ایم جنگ 8ساله دفاع مقدس بود.

درسیاهکل: شما می گویید که خواسته شخصی ندارید، اما می خواهید که مسئولین چه طور باشند؟

مسئولین دست دزدها را کوتاه و قطع بکنند.

دزدهایی که به مملکت ما آسیب می رسانند، حق جوان ها و خون شهدای ما را را پایمال می کنند.

درسیاهکل: سخن آخر:

سلامتی آقا امام خامنه ای (مدظله العالی)