تلاش احمدی نژاد برای بازگشت به قدرت

به گزارش درسیاهکل، طی چند روز اخیر انتشار برخی اخبار در رسانه ها یکبار دیگر موضوع میزان نزدیکی و ارتباط احمدی نژاد و مشایی و آینده سیاسی این دو چهره دولت نهم و دهم را به برخی مطبوعات و رسانه های فضای مجازی کشانده است.

احمدی نژاد نیز طی چند هفته اخیر دیدارهایی با برخی فعالان سیاسی پایتخت و برخی چهره های سیاسی شهرستانی داشته است.

نکته قابل تأمل در این دیدارها عدم حضور مشایی بوده و اینکه برخی نزدیکان احمدی نژاد نیز در این دیدارها به شرکت کنندگان در جلسات تأکید کرده اند که مشایی دیگر در کنار احمدی نژاد فعالیت سیاسی نخواهد کرد. این نزدیکان به رئیس جمهور سابق، تأکید دارند که برای فعالیت سیاسی مجدد با محوریت احمدی نژاد باید یکبار دیگر طرفدران دولت قبل، گرد هم جمع شده و برای انتخابات آینده برنامه ریزی تشکیلاتی کنند.
جهان نیوز نوشت: در همین حال مشایی نیز در برخی محافل رسانه ای نزدیک به خود این گونه ابراز تمایل کرده که به خاطر احمدی نژاد از فعالیت سیاسی کناره گیری کرده است!

آنچه که مسلم است فعالیت های سیاسی مجدد احمدی نژاد یکبار دیگر کلید خورده و وی قصد بازگشت به صحنه قدرت را دارد. اما در این باره نکات ذیل قابل تامل است:

۱. طرفداران دولت قبل که اکثریت قریب به اتفاق آنان، راه خود را با احمدی نژاد به خصوص در دو سال آخر جدا کردند، تنها یکی از دلایل این فاصله گیری را حضور مشایی در کنار وی اعلام می کنند.

به سخن دیگر مشایی در علت این فاصله گیری تنها یکی از عوامل بوده نه تمام دلیل. به تعبیر دیگر مشایی یکی از چندین دلیلی است که جریان ارزشی کشور را مجبور به فاصله گیری از احمدی نژاد کرد.

۲. احمدی نژاد حتی در دیدار با فعالان سیاسی در چند هفته اخیر مطلبی حتی گذرا دال بر فاصله گیری با مشایی بیان نکرده است.

حتی وقتی از وی خواسته شد در این باره سخنی بگوید یا اعلام موضع کند، بیشتر تلاش کرده با مواضع غیر شفاف در این باره برخورد کند. به تعبیر دیگر علی رغم انتشار خبرهایی محدود از طرف نزدیکان مشایی مبنی بر فاصله گیری سیاسی از احمدی نژاد، خود وی تا کنون هیچ سخن آشکار و صریحی در این باره که منتشر شود را بیان نکرده است.

پس بنابراین جمله مشهور وی آن هم در ستاد انتخابات کشور که گفته بود «احمدی نژاد یعنی مشایی و مشایی یعنی احمدی نژاد» همچنان پا برجاست.

۳. بخشی از جریانی که احمدی نژاد در اواخر ریاست جمهوری خود به عنوان خطوط قرمز خود تعریف می کرد همچنان در کنار وی فعالیت می کنند. افرادی همانند بقایی همچنان از مؤثرین در فعالیت های سیاسی اخیر احمدی نژاد هستند.

۴. طرح این سؤال که «آیا احمدی نژاد از مشایی فاصله گرفته است؟» از یک زاویه نگاه، چندان موضوعیت ندارد؛ زیرا با وجودی که میان شخصیت احمدی نژاد و مشایی فاصله هایی را می توان تصور کرد ولی واقعیت این است که طی سالهای آخر ریاست جمهوری عملا شباهت های رفتاری و سیاسی زیادی میان این دو نفر می توان یافت که عملا فاصله گیری فیزیکی احمدی نژاد و مشایی که برخی اخیرا تلاش می کنند به آن بپردازند، از موضوعیت و مفهوم حقیقی «جدا شدن» خارج می شود.

۵. اگر فرض اساسی را بر این پایه قرار دهیم که احمدی نژاد برای ریاست جمهوری یکبار دیگر عزم خود را جزم کرده است، به ده ها دلیل از جمله نیاز تاریخی انقلاب اسلامی برای تکامل در همه ابعاد، نیازمند رفتن به سمت گزینه های متکامل تر هستیم.

به تعبیر دیگر همچنان مطابق با یکی از اظهارات رهبر معظم انقلاب باید به سمت انتخاب گزینه ای برای ریاست جمهوری باشیم که «نقاط قوت» احمدی نژاد را داشته باشد و «نقاط ضعف» وی را نیز نداشته باشد.

رهبر معظم انقلاب در خصوص ویژگیهای رئیس جمهور آینده در نخستین روز سال ۱۳۹۲ و پیش از انتخابات ریاست جمهوری در مشهد مقدس تاکید کردند: رئیس جمهور آینده باید ضمن اینکه دارای امتیازات رئیس جمهور قبلی باشد، از نقاط ضعف او نیز به دور باشد. باید انتخاب مردم در انتخابات ریاست جمهوری نشانگر پیشرفت و تکامل و انتخاب بهترین ها در هر دوره نسبت به دوره های قبل باشد.

بر طبق این استدلال عمیق، عملا شخص احمدی نژاد و گزینه هایی همچون خاتمی و هاشمی رفسنجانی و بسیاری دیگر نیز برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری آتی جزو گزینه های نامناسب برای علاقه مندان به انقلاب اسلامی به حساب خواهند آمد.

۶. طی چند روز اخیر از تحرکات برخی رسانه های مخالف اصولگرایی و حتی رسانه های ضد انقلاب به خوبی به این نکته می توان اشاره کرد که این جریانات، فعالیت سیاسی احمدی نژاد را در شرایط فعلی به عنوان فرصتی برای ایجاد تفرقه در میان اصولگرایان می بینند. آنها به پیشینه اقدامات رئیس جمهور سابق در رفتارهای یکجانبه گرایانه و وحدت شکن در جریان اصولگرایی استدلال می کنند.

۷. نحوه رفتار جریانات مختلف اصولگرایی با اتفاقات اخیر سیاسی در خصوص احمدی نژاد، نقش موثری در قطع دستانی که به دنبال تفرقه در میان جریانات خودی هستند، خواهد داشت. در نظر گرفتن مصلحت در امور سیاسی، بی شک جایگاه ویژه ای دارد ولی انتظار می رود که همه چهره ها و مؤثرین گفتمان اصولگرایی در این باره شفافیت گفتمانی و وحدت عمل داشته باشند.