شهید حشمت حکیم پور

“شهید حشمت  حکيم پور”

محل تولد : سیاهکل

نام پدر: دولت

تاریخ تولد : 1337

تاریخ شهادت : 1361/2/15

محل شهادت : خونين شهر  (دارخوئن )

نام عملیات : بيت المقدس

  زندگي نامه  شهيد حشمت  حکيم پور

درسیاهکل : شهيد حشمت  حکيم پور در سال 1337در يکي  از روستاهاي  فقير نشين  سياهکل  بنام  کلنادان  پا به عرصه جهان گذاشت. بعلت فقر ، مادي پدر و مادرش  به سختي توانستند او را  تا سن 10سالگي برسانند ، بعد از آن شهيد روزها  به کارگري و شبها نيز به تحصيل مي پرداخت و آن قدر براي علم و دانش ارزش قائل بود که آن را در زمره اسلام  قلمداد مي کرد ،  طوري که در يک سال خواندن و نوشتن را بطور کامل  ياد گرفت.

او به پدر و مادرش علاقه عجيبي داشت و هر چقدر مزد از کارش مي گرفت ، همه را تقديم خانواده اش مي کرد.

شهيد به ورزش علاقه مند و مجري تيم فوتبال  روستايشان بود و معتقد بود که کار و ورزش از کارهاي انبياء محسوب مي شود  و هميشه نمازش  را سر وقت مي خواند و در سن 16 سالگي به قزوين رفته تا در کارخانه جات کار نمايد و بتواند خرج خانواده اش را بپردازد.

موقعي که  به سربازي  فرا خوانده شد ، چون خدمت به طاغوت را ننگ مي دانست ، بطور مخفيانه تا دو سال از رفتن به خدمت امتناع  ورزيد.

شهید سهم  بسزايي در تظاهرات انقلابي مردم ایران و به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی داشت و حتي در تظاهرات يک بار توسط مأموران دژخيم دستگير و بمدت 2 ساعت با پاي برهنه و بدون جوراب او را داخل برف نگه داشتند.

وی در سال 1355 در قزوين  ازدواج  نموده و در سال 59 بطور داوطلب به جبهه اعزام  و در جبهه  شوش ، در عمليات فتح المبين توسط خمپاره مزدوران بعثي انگشتش زخمي  و به مرخصي رفت و مرخصي اش  10روزه بود و او بعد از 5 روز دوباره به جبهه اعزام و سر انجام در تاريخ 61/2/15 در عمليات  بيت المقدس  در منطقه  آبادان – خونين شهر  (دارخوئن ) به خيل شهداي اسلام پيوست .   ((روحش شاد و راهش  پر رهرو با د ))

سمانه حکيم پور (برادر زاده شهید حشمت حکیم پور) وقتی که در کلاس پنجم ابتدایی در دبستان شهيد حسين دشمير 2 درس می خواند ، عموی خود را چنین توصیف کرده بود:

 بسم رب الشهدا والصديقين

” در حريم لاله ها”

تربت پاک شهيدان تا قيامت مزار عاشقان و عارفان و دلسوختگان  خواهد بود*”امام خميني رحمت ا…عليه”

وقتي که نام قشنگ و زيباي لاله ها گفته مي شود، هر انسان با تعصب و با ايمان مخصوصاً ما ايرانيهاي مسلمان خاطرات و فداکاريهاي خونين بالان امت مسلمان ايران را در جبهه هاي جنگ حق عليه باطل به ياد مي آوريم *آري حريم مقدس اين لاله ها چقدر با صفاست* هر زماني که صحبت از لاله ها مي شود به ياد عموي شهيد خودم مي افتم که او چقدر چهره رئوف و نوراني داشت ، قلب بسيار مهرباني داشت و تبسم بر لب او هر انسان را به شوق مي آورد*

نام مبارک او حشمت حکيم پور بود و از اين که يک انسان کاملاً مذهبي بود و علاقه زيادي به علي اکبر امام حسين (ع) داشت نام خود را علي نهاد.

در سال 1361 که جنگ ايران و عراق به شدت ادامه داشت و در همان سال در عمليات فتح المبين حماسه هاي زيادي آفريد که عموي من بعد از به هلاکت رساندن چندين نفراز دشمنان خدا و قرآن از ناحيه دست مورد اصابت تير مزدوران عراقي قرار گرفت و مجروح شد و يک مدت بسيار کوتاهي را در بيمارستان به استراحت پرداخت هنوز دست او سالم نشده بود و مي گفت : من هرچه زودتر بايد بروم در کنار رزمندگان اسلام و با دشمنان خدا و قرآن مبارزه کنم و با همان دست مجروحش عازم  جبهه شد و در عمليات آزاد سازي خرمشهر شرکت نمود و به نقل از هم رزمان او چندين نفر از نيروهاي کفار را به هلاکت رساند* و سرانجام مانند علي اکبر امام حسين (ع) در آستانه آزاد  شدن خرمشهر مورد ترکش خمپاره دشمنان خدا قرار گرفت وبه معشوق خود که همان پروردگار مهربانش بود رسيد*

آري عموي من آنقدر اخلاق نيکو قلب مهربان داشت که وقتي خبر شهادت او به گوش اهالي محل رسيد ، مردم به سرعت براي انجام تشيع پيکر مطهر او روانه شهر شدند و عموي من در کارهاي خير هميشه پيشقدم بود و در کارهاي مردم به آنان کمک مي کرد و هرگز نماز يوميه و حتي نماز شب را ترک نمي کرد و در مراسمهاي مذهبي و دعاي کميل و توسل شرکت فعالي داشت و در حين خواندن دعا ها هميشه با چشم اشک و ناله از خداي خودش طلب شهادت مي کرد و مي گفت:” بار خدايا دوست دارم مانند امام حسين(ع) با دشمنان خدا مبارزه کنم و در راه اسلام و امام اين تن نا چيز من قرباني شود”*و عموي من آن قدر به پدر و مادر و برادرانش و خواهرانش و ديگر اهالي محل احترام مي کرد که همه شوق ديدار او را داشتند و حتي قبل از انقلاب فعاليت زيادي بر عليه رژيم فاسد شاه انجام داد و عموي مهربان من سرانجام بعد از بيست20 ماه جنگيدن با دشمنان خدا و قرآن و براي وطن اسلامي و در حمايت از امام عزيز در تاريخ 1361/02/15 در عمليات بيت المقدس آزاد سازي خرمشهر مانند علي اکبر امام حسين (ع) به درجه رفيع شهادت رسيد.انشا الله تعالي خداوند عز و وجل او را در کنار شهيدان صدر اسلام قرار دهد.

* روحش شاد و راهش پايدار و يادش گرامي باد*