معجزات علمی قرآن (بخش 1 و 2)

مطالب این مقاله در هیچ سایت داخلی یا خارجی وجود نداشته و این مطالب تحقیقات و یافته های خود نویسنده است . این مقاله در 20 بخش تهیه شده است که امید آن میرود هر هفته 2 بخش آن تقدیم علاقه مندان و دوست داران علوم قرآنی گردد.

معجزات علمی قرآن     —     THE SCIENTIFIC MIRACLES OF THE QURAN

1-  پیدایش جهان هستی      —        THE  CREATION OF THE UNIVERSE

2- گسترش جهان        —       THE  EXPANSION OF  THE  UNIVERSE

                                        پیدایش جهان هستی

سرآغاز جهان در آیه­ ی 101 سوره­ ی انعام این­چنین توصف می­گردد: ﴿بَدیعُ السَّمَاوَاتِ وَ الاَرضِ…..﴾؛«{او}پدیدآورنده­ی آسمانها و زمین است …». اطلاعات ارائه شده در قرآن با یافته ­های قطعی علم معاصر کاملاً مطابقت دارد! نتیجه­ای که فیزیک کیهانی امروزه بدان دست یافته، آن است که هستی روی هم، با ابعاد مادّه و زمان در نتیجه­ی یک انفجار عظیم که در پی زمان رخ داده به وجود آمده است. این حادثه، انفجار بزرگ نامیده شده و با توجّه به آن، جهان در نتیجه انفجار یک نقطه­ی واحد از عدم پدید آمد.

مجامع علمی مدرن موافق هستند که در حال حاضر انفجار بزرگ، تنها توضیح منطقی و قابل اثبات برای آغاز جهان هستی و چگونگی پیدایش جهان است. پیش از انفجار بزرگ هیچ چیزی به صورت مادّه وجود نداشت و جهان از یک وضعیت عدم وجود که در آن نه مادّه، نه انرژی و نه حتّی زمان وجود داشته، پدید آمده و این وضعیت تنها به صورت ماوراءالطّبیعه قابل توصیف است. مادّه، انرژی و زمان، همگی بدون سابقه قبلی خلق شده ­اند؛ این حقیقت که اخیراً از طریق علم فیزیک مدرن گشف گردید، 1400 سال قبل در قرآن به ما اعلام شده بود!!!

                                    2-  گسترش جهان

در قرآن ــ که چهارده قرن پیش در زمانی نازل شد که علم نجوم هنوز در ابتدای راه بودـ توسعه ­ی جهان، این چنین توصیف شده است: ﴿وَ السَّمَاءَ بَنَینَاهَا بِأَیدٍ وَ إنَّا لَمُوسِعُونَ﴾؛ «و ما آسمان را با قدرت بنا نهادیم و همچنان آن را گسترش خواهیم داد». کلمه ­ی آسمان در آیات مختلف قرآن به مفهوم فضا و جهان به کار رفته است و در اینجا باز هم این کلمه به همین مفهوم به کار می­رود. در ادامه آن بیان می­ شود که جهان توسعه می­ یابد و این همان نتیجه­ ای است که علم، امروزه به آن رسیده است . در آغاز قرن بیستم تنها دیدگاه رایج در جهان علم آن بود که، جهان هستی، ماهیت ثابتی دارد و در زمانی لایتناهی وجود داشته است. تحقیقات و مشاهدات و محاسبات صورت گرفته به وسیله ­ی فناوری مدرن، نشان دادند که در هر صورت جهان آغازی داشته و دائماً توسعه می­یابد. در آغاز قرن بیستم فیزیکدانِ روسی الکساندر فرایکمن و کیهان شناس بلژیکی جرج دیمیتر به طور نظری محاسبه کردند که جهان در حال تغییر دائم و در حال توسعه است. به واسطه­ ی این حقیقت اطلاعات مشاهده شده در سال 1929 نیز اثبات گردید. هنگامی که ادوین هاوارد ستاره شناس آمریکایی با یک تلسکوپ آسمان را مشاهده می­کرد دریافت که ستارگان و کهکشانها دائماً در حال دور شدن از یکدیگرند . جهانی که در آن همه چیز دائماً از هم دور می­شوند بر جهانی دلالت داشت که دائماً توسعه می­یابد. مشاهدات صورت گرفته در سالهای بعد تأیید کرد که جهان هستی دائماً در حال توسعه است . این حقیقت موقعی در قرآن شرح داده شد که هنوز برای همه ناشناخته بود چراکه قرآن کلام خداوند خالق و فرمانروای کل عالم است.